Haydutlarım Bir Kelebeğin Önünde Diz Çöker

tabii ki insanları seviyorum. ama uzaktan, çok uzaktan, kuş bakışı bakarsam seviyorum! insan sarrafı diye bir şey yok bence. ya da sarraf olabilmen için milyonlarca kazık yemen gerek. tam karar veremedim şimdi. bildiğim tek şey ben asla sarraf olamam. eşek bile bir kere düştüğü çukura bir daha düşmezken ben inatla giriyorum. bildiğin eşekten beter oldum. verdiği sözü tutmayan ya da, yaa bebeğim unuttum ben onu, bahanesinin ardına sığınan insanlardan nefret ediyorum. sanırsın dünyanın bütün yükü bunların omuzlarında. ay bir dertliler bir dertliler sorma. bu dertleri yüzünden her şeyi unutmaya ya da herkesi unutmaya hakları var. resmen bahane üretme hastalığına yakalanmışlar. ay konuşmaya başlayınca bir dere yağ bir dere bal iş icraata gelince tık yok. eşeklik bende niye şans veriyorsun ki? neymiş efendim insanların ikinci bir şansa ihtiyaçları varmış. bu felsefeye inandığım için ben gerizekalıyım evet. eğer pimpirikli, işini garantiye alan bir insan olmasam beş yıllık emeğim bir gerizekalı yüzünden çöpe gidecekti. öyle sinirliyim ki geçmiyor! iki bira, bir paket sigara içtim. saatlerce yürüdüm. ay üstelik geçmiş karşıma kendini savunuyor. ağzımdan burnumdan alevler çıkarken sen nasıl benim karşımda durabilirsin. demek ki o da beni hiç tanımamış. bir daha insanlara ikinci bir şans verirken bir kere değil bin kere düşünücem! Allah benim tepemden baksın!