3 Şubat 2015 Salı

ordan burdan

bekar evinde yaşamak hep eğlencelidir. Düzensizlik içinde gereksiz bir düzenin olur. hele benimki gibi bir evdeyseniz, dünyanın ya da türkiyenin dört bir yanından birileri gelir sürekli. e Ankaradasın sonuçta sanki Türkiyenin kalbi. herkesin muhakkak bir işi oluyor burada. sınava gelenler, gezmeye gelenler derken evin nüfusu en az dört kişi oluyor bir günde. rekorumuz ise on kişi. kimi oturur bilgisayarın başına mülakat sorularına bakar, dünyanın en büyük çukuru? arkadaşın verdiği içten tepkiyse takdire şayandır. ' amına koyayım müfettiş olacam lan ben! atom parçalamıycam. bana ne dünyanın en büyük çukurundan' diğeri hangi sınavı kaç puanla kaçırdığını anlatır. kimi askerliği erteleyemez ağlar da gider. sonra sorarsın kendi kendine, lan bu ne boktan bi hayat. hepimiz bir yerlere ya da bir şeylere yetişmeye çalışıyoruz. bi kaç kuruş para için çektiğimiz dertlere bak. kimi özel sektörde çalışır günde on bir saat ebesini sikerler. kimi mağzada camekan dizayn eder sürekli patronun ağız kokusunu çeker. öğrenci olmasına rağmen onbeş tatilde evine gönderilmez kimi. Gereksiz sorular, gereksiz sınavlarla heba ediyoruz en güzel yıllarımızı. gereksiz bir telaş var hepimizde. Sahi bize ne dünyanın en büyük çukurundan?