21 Şubat 2016 Pazar

siz üzülmeyin diye ben sürekli gülüyorum. canım dediğin insan seni nasıl canınla tehdit eder. şimdi bana bir kadeh sıcak şarap gerek bir de tükenmeyen sigara. yalnızlık için hap bulsunlar vallahi her gün içeceğim. yalnızlık allaha mahsusmuş o zaman neden beni sürekli yalnızlıkla imtihan ediyor. biliyorum hepsi geçecek. neler neler geçmedi ki. keşke her geçen kalbimden ve ruhumdan kocaman bir parçayı alıp götürmeseydi. mutlu anlar ne kadar kısa sürüyor? sanırım ben yalnız ölmek zorunda kalacağım. çaresiz, kimsesiz...

ey hayat

bağıra bağıra ağlamak istiyorum. ağladım evet, sabaha kadar ağladım ama yetmedi. gözlerim yanıyor, kalbim sıkışıyor ve nefes almakta zorlanıyorum. yine de ağlamak istiyorum. damarlarımda kan yerine hüzün akıyor. aldığım her nefes ciğerimi parçalıyor. korkuyorum. yaşamaktan korkuyorum. ıssız bir dağın tepesinde ağaç olmak istiyorum ya da kıpkırmızı bir avuç akdeniz toprağı. kalbimi büyük bir taşın altında parçalamak istiyorum. ruhumu zerrelere ayırıp dünyanın dört bir yanına göndermek. herkesten ve her şeyden nefret etmek istiyorum. bu hayat son bulacaksa bulsun artık. çünkü ben tükendim, parçalandım. kelimeler kifayetsiz kalıyor duyguların yanında.

14 Şubat 2016 Pazar

bir çakmaklık ya da bir gaz dolumluk adamlar

henüz açmadığım koliler vardı. bugün can sıkıntısından onları açtım. gerekli gereksiz her şeyi biriktiren bir insan değilim, kitap kurtları, sinema ve tiyatro biletleri bir de çakmaklar dışında. bir kolinin içinde kitaplarla beraber bin tane çakmak çıktı. hepsini dün gibi hatırlıyorum. sonra tebessüm ettim ve ' ne adamlar sevdim zaten yoktular ' dedim. herkesin hayatında kalan artıklar izler. benim hayatımda ise taşı bozulmuş ve gazı bitmiş çakmaklar vardı. sonra bir kitabın ilk sayfasında ' kalbinde hep kalıcı olmak dileği ile vıdı vıdı vıdı....' ondan da bir çakmak kalmıştı. bu kadar çok hatırayı bu kadar çok ızdırabı bir kaç çakmağa mı sığdırdım şimdi ben? neden bu adamlar hep bir gaz dolumluk oluyor. üstelik taşları hemen tükeniyor. hayatımda kalıcı olmak isteyen onca insan varken ben neden şimdi bu kadar yalnızım.