21 Şubat 2016 Pazar

ey hayat

bağıra bağıra ağlamak istiyorum. ağladım evet, sabaha kadar ağladım ama yetmedi. gözlerim yanıyor, kalbim sıkışıyor ve nefes almakta zorlanıyorum. yine de ağlamak istiyorum. damarlarımda kan yerine hüzün akıyor. aldığım her nefes ciğerimi parçalıyor. korkuyorum. yaşamaktan korkuyorum. ıssız bir dağın tepesinde ağaç olmak istiyorum ya da kıpkırmızı bir avuç akdeniz toprağı. kalbimi büyük bir taşın altında parçalamak istiyorum. ruhumu zerrelere ayırıp dünyanın dört bir yanına göndermek. herkesten ve her şeyden nefret etmek istiyorum. bu hayat son bulacaksa bulsun artık. çünkü ben tükendim, parçalandım. kelimeler kifayetsiz kalıyor duyguların yanında.

Hiç yorum yok: