gereksizlikler

yaşadıklarımız bizi nasıl böyle değiştirebiliyor? bizi yıkacak olayları nasıl böyle soğuk kanlılıkla karşılayacak hale geliyoruz? korku ve acı insanı değiştiriyor. mutluluktan daha çok değiştiriyor. karanlığın içinde soğuk ve sıcak. aydınlığın içinde soğuk ve sıcak. ister karanlık olsun ister aydınlık, acı verdiği sürece insanı olgunlaştırıyor. gereksiz bir olgunluk. en çok korktuğum şeylerden biri bu acılar beni zaman zaman insanlıktan çıkarıyor. kendimi tanıyamıyorum zamanla. umut, ümit, aşk, sevgi, güven... bir bir sözlüğümden çıkmaya başladı. bu durum canımı yakıyor. sonra diyorum ki kendime demek hâlâ ölmemiş bu duygular. sonra önüne geçemediğim bir fırtına kaplıyor ruhumu. her zaman gel gitlerim olmuştur ama hiçbir zaman bu kadar güçlü olmamıştı. hiçbir zaman beni böyle derinden sarsmamıştı. tanrıyla olan kavgalarım daha da arttı. hesaba ben çekilmeyeceğim, bundan sonra tanrıyı bile ben hesaba çekeceğim!