Haydutlarım Bir Kelebeğin Önünde Diz Çöker

Her bayram olduğu gibi bu bayram tatilini de evde geçiriyorum. İnsan evde olunca ne yapar? Alır eline kahvesini, paşa paşa kurulur kanepesine ve başlar televizyon izlemeye. Öyle zap yapmayı seven insanlardan değilim. Ağır ağır gezerim kanalları. Yerel kanalları da işin içine katarsak toplamda bin kanal var diyelim. Bu bin kanalı toplasan bir tane adam gibi kanal çıkmaz karşınıza. Allahım hele o programlar. Yok evlilik, yok ev veren, araba veren... İzleyip izleyip sinir krizlerine giriyorum. Siz haklı olarak " izleme o zaman " diyeceksiniz. Ama olmuyor işte. ben açmasam bir başkası kesin açıyor. Bayram ziyaretine gelen eş dost açıyor. O da olmazsa onların küçük veletleri açıyor. Sonra bir anda herkesin kafası televizyona çevriliyor. Ağzımız bir karış açık ayran budalası gibi izliyoruz sonra. İçimde volkanlar patlıyor benimde. Ağız dolusu küfürler savuruyorum. Bu programlar üzerine sayfalarca hakaret yazabilirim amma çok üşeniyorum. Neyse ki yarın bitiyor bu işkence...