31 Ekim 2009 Cumartesi

Geceden kalan kırıntılar

hani ben yerli yersiz saçmalayınca, sonra yerimde duramayıp zıp zıp zıplayınca, ansızın çığırtkan kahkahalarla gülüp gözlerimden yaş gelirken karnımı tutup yerlere abanınca, uzaklara dalıp giderken gözlerime "bi şeyler desene" der gibi bakılınca. hareketlerim ve düşüncelerim kalıplar içine sığdırılmaya çalışılınca... tüm insanlardan nefret ediyorum. tahmin edemeyeceğiniz kadar çok nefret ediyorum hemde...

Ergenliğin takıntılı halleri sanardım bu duyguları... oysa insan çok büyüdüm desede aynı duygular içine kazınıp kalıyormuş. Belki bi gün yaşlanıcam ama asla büyümüycem =)

4 yorum:

serencam dedi ki...

Ayol ne ergenliğiiii..Yarı çatlağız ondandır..100 yaşasam yine kudururum bitti .....:))))

kaldırımçocukları dedi ki...

yarı çatlak demek ne kadar doğru bilemedim şimdi anacım :) bizimki yarıyı geçen cinsten sanırım. hatta gün geçtikçe yüzde yüzlük sınırına ilerliyo

serencam dedi ki...

Aslında haklısın en kötüsüde ne biliyonmu çözümsüz kalıyorum..Hatta bazen çıldırma noktasına geliyorum..Yaşamaksa yaşıyoruz işte :(((

kaldırımçocukları dedi ki...

haklısın yaşamaksa yaşıyoruz işte... sanırım çözüm diye de bi şey yok bizim durumumuz için...