Oysa fiilere sığdıramazken rastlantıları ve bu rastlantıların arasına sıkışmış değersiz anları... Ne değeri kalır gözünde hayatın? Ölüme adım adım yaklaştığını hisseden canavarlar çırpınır içinde. Son bir arzu, son bir nefes daha yaşamak için. Son çırpınışlar. Bu kadar mı korkardınız ölümden? Rastlantılara inananlar mucizelere inanmazlar, mucizelere inananlar ise rastlantılara. Bu canavarlar nelere inanırlar?
Arzunun pençesine düşen sen misin? Yoksa içinde sakladığın, bastırdığın fakat tüm baskılara rağmen yudum yudum kanınla beslenen canavarlar mı? Sen bir trans halinde misin? Yoksa yoksa... O canavar sen misin?
Kötülüklerin hesabını Kara büyülerden, şeytanlardan, ifritlerden mi soruyorsun? Oysa tek suçlunun şeytan olmadığını sen de çok iyi biliyorsun. Bir günah keçisi lazımdı sana ihtirasların için. Dünya kurulduğundan beri en uygun kişi oydu. Standartlara hep en uygun kötü oydu. Kırmızıydı, boynuzlara sahipti, kuyruğu bile vardı. E insana benzemeyen bişey. Evet evet kesinlikle o olmalıydı. Dünyanın başlangıcından beri suç kimin üzerine yıkıldıysa sende ona yıkıcaktın. Şeytan geldi yanına uzaktan seyre daldı. Onun içinde biçilmiş kaftan sendin. Güzel masumane bir tebessüm yolladı uzaktan. Sen aklından geçenleri fiile döktün...
Hiç bir canavar kurtaramayacak artık seni. Şeytan mı? Yine mi kara büyüler? Hayır hayır hiç sanmıyorum
Aslında başa dönersek daha iyi olacak. Kararmış gözlerle baktın dünyaya. Hep bir suçlu aradın.Oysa eşit dağıtılmıştı suçluluk. Eşitlik isteyen insanların göremediği tek nokta buydu belki de...
Ve içinde ki kendi benliğinle olan kavgan son bulmadan bu günahları hiç kimseye yükleyemeyeceksin. Bazı şeylerin bedelini ödemen gerek. Seni asla affedemem... Şeytanı bile affedebilirim ama seni asla.
4 yorum:
Suçu bir başkasına hele de somut bir varlığı olmayana yüklemek kolay yoldur. İnsan hatalarıyla yüzleşmekten korkar. Başına gelenleri n kendi suçu olduğunu düşünmekten deliler gibi kaçar. Bilmez ki başına gelen herşey onun kendi sorumluluğundadır, geçmişteki yaşantılarının sonuçlarıdır yalnızca.
Keşke kabullenebilselerdi herşey çok daha kolay olurdu. Şeytan emekliye ayrıldı, veliaht'ı olarak adem evlatlarını seçti...
yok saymanın, yaşanmışı bir çırpıda anı dehlizlerinde çürümeye bırakmanın en acısız yolu bazen, adımlarının hızlanmasıdır.bahanesi "bir başkasıydı; ben değildim" olsa bile. çok zaman acıyı sağaltmak için seçenekler listesi yoktur..elinize sağlık efendim
Güzel yorumunuz için sizinde elinize sağlık efendim =)
Yorum Gönder